‘Vlaamse regering gaat prat op strak huishoudboekje, maar rijdt intussen de hele samenleving in het rood’

Geachte minister president,

‘De motor slaat aan, hij draait. Nu is het tijd voor de turboboost.’ Zo beschreef u vorig jaar in uw plechtige Septemberverklaring, naar eigen zeggen als een tevreden minister-president, de Vlaamse stand der dingen. Met uw metafoor gaf u rekenschap voor de besparingspolitiek van uw regering in de voorbije jaren. U heeft fors bespaard, in alle flappen van onze portemonnee, in alle geledingen van onze samenleving. Maar die turboboost? Uw Vlaamse begroting gaat in 2018 fors in het rood. Ook de schuld van de Vlaamse overheid stijgt: tot 35 miljard euro in 2022, tegenover 19 miljard vorig jaar. Bijna een verdubbeling. Uw beleid werkt averechts.

Intussen heeft u de burger opgezadeld met een stapel facturen: hogere facturen voor onderwijs, voor kinderopvang, voor zorgverzekering, voor water, voor het behalen van een rijbewijs, voor verkeersbelasting en voor De Lijn. Met bovenop minder woonbonus en de niet-indexering van de kinderbijslag. Het dieptepunt was wel de Turteltaks. Die was niet alleen onrechtvaardig, maar ook ongrondwettelijk. Met de afschaffing ervan heeft uw regering een pijnlijke nederlaag geleden.

En waar is al dat bespaarde geld nu? U gaat prat op uw strakke huishoudboekje, maar u rijdt intussen de hele samenleving in het rood.

De lange Vlaamse wachtlijsten

Laat ons liever inzetten op een turboboost voor meer gelijkheid. Nooit werden in Vlaanderen zoveel gezinnen afgesloten van gas, elektriciteit en water. Nooit was het aantal leefloners hoger. Nooit werden zoveel jongeren gedwongen opgenomen in de psychiatrie. De Vlaamse Armoedemonitor 2017 telde 650.000 Vlamingen onder de armoederisicodrempel. De Vlaamse regering heeft zich in het Pact 2020 verbonden tot een daling naar 430.000. Hoe gaat u dat doen? Met welke maatregelen?

Rijk is een samenleving door goede zorg, sociale zekerheid, bloeiende cultuur en natuur, degelijk onderwijs, wetenschappelijk onderzoek, vlotte toegang tot sport en mobiliteit. Die rijkdom is van iedereen. Haar pasmunt heet solidariteit.

U noemde onze regio de derde rijkste ter wereld. Is die regio het niet aan zichzelf verplicht ook kwalitatieve zorg te bieden aan wie het nodig heeft? Onze kinderen en jongeren met een handicap moeten gemiddeld vijf jaar wachten voor een persoonlijke-assistentiebudget. Sommigen zelfs tien jaar. Voor jongeren met acute psychische problemen duurt de wachttijd bij de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg zestig dagen. Velen worden door een aanmeldingsstop zelfs niet eens op die wachtlijsten geregistreerd. De wachttijd voor een diagnosetest rond autisme loopt op tot twee jaar en vervolgens moet je nog eens drie jaar op thuisbegeleiding wachten. Is de wachtlijst het nieuwe normaal?

Laat het grote geld niet ontsnappen

In een uitspraak die u zal blijven achtervolgen zei u: ‘Ik ga er prat op dat we al onze extra maatregelen om de ondernemers te ondersteunen volledig financieren met middelen uit de besparingen.’ Zo worden uw besparingen in feite een transfer naar ondernemingen. De Vlaamse export staat op recordniveau, heet het dan ook. Natuurlijk kunnen bedrijven veel betekenen, maar in een omgeving zonder koopkracht kunnen ze niet echt opbloeien.

In ons land bezitten de 10% rijksten meer dan 50% van de vermogens. Nee, we kunnen echt niet alles betalen als de toplaag de dans ontspringt. Een groot deel van de bevolking vraagt al jaren om een vermogensbelasting, want wat maakt grootaandeelhouders meer waard dan een gemiddeld gezin? Intussen juicht uw Vlaamse regering de taxshift toe die een gat van 4,5 miljard slaat in de federale begroting. Vindt u het normaal dat gewone mensen meer belasting betalen dan miljonairs en grote bedrijven?

‘Dieren zijn precies als mensen’ (De Fabeltjeskrant)

Mijnheer de minister-president,

In het woelige Europa van 1937 organiseerden verenigingen voor dierenbescherming een bijzonder vliegreisje voor achtergebleven trekvogels. Vijfduizend zwaluwen werden in kooien zuidwaarts gevlogen, naar Italië. In zijn boek Joden op drift vroeg Joseph Roth: ‘Waar blijft de vereniging tot bescherming van mensen, de vereniging die onze soortgenoten zonder paspoort en zonder visum naar het land brengt waar ze graag willen zijn?’ Of wij ons meer verbonden voelen met dieren dan met medemensen, vroeg Roth zich af. ‘Een vogel heeft geen paspoort nodig, geen biljet, geen visum – en een mens vliegt de cel in als hij iets van die drie dingen niet heeft. Wie dieren foltert, wordt bestraft en wie mensen foltert krijgt een medaille.’

Vandaag zien we hoe uw minister van Dierenwelzijn voor de camera’s dapper optreedt tegen dierenmishandeling terwijl de federale staatssecretaris voor Asiel en Migratie fier twittert dat hij het Maximiliaanark aan het ‘opkuisen’ is. Weg ermee, met dat menselijk afval? Het akelige vermoeden rijst dat die provocerende taal zoveel lawaai moet maken dat ze de reële problemen overschreeuwt.

Nieuwe tijden

Wij, mensen en verenigingen van Hart boven Hard, kijken graag anders naar morgen. Het gonst van ideeën en oplossingen die de samenleving creatief uitdagen: experimenten met de kortere fulltimebaan in plaats van de flexiland-jobs, dokters zonder drempel in plaats van de dure geneeskunde, klimaatneutrale steden en energiecoöperaties in plaats van het oude fossiele model. Veel mensen nemen zelf het initiatief: in sociale organisaties, in de mantelzorg, in alternatieve voedselnetwerken, in cohousing…

Wij slaan de hand aan de ploeg. Elke dag. Wij, de vrijwilligers en opbouwwerkers die hemel en aarde bewegen voor een pas aangekomen gezin of voor een gezin dat is afgesloten van stroom en gas. Wij, de klimaatactivisten die erin blijven geloven dat het nog niet te laat is. In de geest van de nieuwe tijden verbeelden we ons samen iets anders, en ontwikkelen we een model waarin waarde boven winst gaat.

Samen willen we meer hart tonen, meer verbeelding, meer verantwoordelijkheid.