Ga naar de inhoud

In 2015 lanceerde Hart boven Hard haar 10 Hartenwensen. Eén ervan was “Solidariteit en democratie in een superdiverse samenleving” met een uitgebreide visietekst over racisme en diversiteit. Vandaag is er nood aan een herformulering van deze visietekst

Een terugblik

  • Politiegeweld tegen minderheden is niet beperkt tot de VS. Ook in België hanteert de politie haar geweldsmonopolie heel wat meer tegenover mensen van kleur en van andere origine. Etnische profilering ligt dikwijls aan de basis van ongepast tot gewelddadig optreden. De campagne ‘Niet Normaal – Stop Etnisch Profileren’ van 7 middenveldorganisaties probeert hieraan te verhelpen.
  • De laatste jaren zagen we ook in België slachtoffers van politiegeweld. Mawda, Lamine, Mehdi en andere lieten het leven na geweld, gepleegd door de politie. Meer transparantie en verantwoording van de betrokken politieagenten en hun meerderen waren enkele van de eisen van de manifestatie van het Belgian Network for Black Lives op 7 juni.
  • Het Vlaams regeerakkoord versterkt uitsluitingsmechanismen:
    • Rechten worden voorwaardelijk gemaakt. Wie naar Vlaanderen komt, zal pas na 10 jaar recht hebben op een sociale woning, op hulp uit de Vlaamse zorgkas voor ondersteuning van mensen met een handicap e.d.
    • Asielzoekers verliezen een deel van de kinderbijslag
    • Inburgering is verplicht en duur: 360 euro voor lessen Nederlands en een traject maatschappelijke organisatie, plus examens. De verplichting is gekoppeld aan ‘resultaatsverbindenis’: wie niet slaagt, moet de examens opnieuw doen tot men slaagt. Ondertussen heeft men veel minder kans op werk, woning, etc.
    • Voor de vluchtelingen die niet slagen voor de inburgeringscursus dreigt dat ze zich moeten verantwoorden bij de Dienst Vreemdelingenzaken.
  • Honderden mensen die internationale bescherming vragen (asielzoekers), krijgen niet onmiddellijk de opvang die ze nodig hebben en waar ze volgens (internationale) wetten recht op hebben. Opvang omvat niet alleen recht op onderdak, maar ook sociale, medische, psychologische en juridische begeleiding. Toch moeten ze op straat overleven, zelfs tijdens een wereldwijde gezondheidscrisis. Verschillende organisaties dagvaardden daarom de Belgische staat en Fedasil. De rechter heeft ondertussen de organisaties gelijk gegeven, maar veel is er nog niet veranderd.
  • De federale regeringsverklaring blaast warm en koud.
    • Meer gesloten centra en de handhaving van een beleid dat onwettig verblijf creëert en mensen illegaal maakt, zijn een voortzetting van het vorig beleid
    • Onduidelijkheid over woonstbetreding en gezinshereniging vragen alerte opvolging.
    • Positief is dat men wil luisteren naar deskundigen op het terrein, dat er geen kinderen meer zullen worden opgesloten, dat mensenrechten terug de basis worden en dat er experimenten komen rond opvang en oriëntatie voor mensen zonder wettig verblijf.
  • 26 mei 2019 werd de zoveelste zwarte zondag. Het Vlaams Belang en N-VA haalden samen 58 van de 124 zetels in het Vlaams Parlement. In een poging om tot een regering te komen ging Bart De Wever gesprekken aan met het Vlaams Belang, tegen het cordon sanitair in.
  • Met de voortdurende aanvallen op UNIA en de invoering van de nieuwe vreemdelingenwet door staatssecretaris Francken (2017) als voorlopig sluitstuk werd een groot deel van het 70-puntenprogramma van het Vlaams Belang uitgevoerd. Niet-Belgen werden tot B-burgers met minder rechten herleid. Nieuwe Belgen, mensen met een dubbele nationaliteit, riskeerden de Belgische nationaliteit te verliezen.
  • Vlaams Belang, omstreden organisaties als Schild en Vrienden en schimmige alt-right groepen als het Vlaams Legioen verspreiden bewust de fascistische terminologie “omvolking”: een samenzweringstheorie die de stelling promoot dat migratie (asiel, gezinshereniging, etc.) een bewuste strategie is om de autochtone bevolking te verdringen ten voordele van de islamisering van Europa.
    • De term wordt intussen steeds vaker overgenomen door centrumpartijen (vb. Walter De Donder, n.a.v. voorzittersverkiezingen CD&V).
    • Een verschuiving zien we ook in termen als “transmigranten”, “illegale vluchtelingen”, “open grenzen lobby”, “ontschepingsplatforms buiten EU”, …
  • (Ex-)regeringsleiders als Trump, Bolsonaro, Modi, Duterte, … voeren een extreemrechts beleid, versterkt door een racistisch en antimigratie discours. Hun blijvende populariteit, ondanks tentoonspreiding van onkunde, is verontrustend.
  • Verschillende zware en racistisch geïnspireerde aanlagen door extreemrechts, vonden plaats (Hanau, Quebec, Christchurch, …). Ook aanslagen tegen politici omwille van het migratiebeleid (Duitsland).
  • Ondanks dat in mei 2020 OCAD waarschuwde voor de toenemende dreiging van extreemrechts, blijft de politieke focus qua terreurbestrijding liggen op ‘islamitisch terrorisme’. Dit ondanks heet feit dat Islamitische Staat (IS) op het terrein in het Midden-Oosten militair werd verslagen
  • IS blijft wel degelijk in staat om mensen aan te zetten om aanslagen te plegen in de naam van de Islam. Daar tegenover staat dat overheden, zoals in Frankrijk, een islamofoob discours voeren, dat niet de-escalerend, maar integendeel polarisering in de hand werkt.
  • VUB-onderzoek: onderzoek toont aan dat kleuterscholen vooral kinderen uit witte middenklasse-gezinnen proberen aan te trekken. Kleuters die een migratieachtergrond hebben of tot een lagere sociale groep behoren, worden door sommige scholen zelfs geweerd.
  • Ons onderwijs blijft ongelijkheid reproduceren. De sociale afkomst van leerlingen is nog steeds een bepalende factor voor hun schoolcarrière. Ook de etnische achtergrond heeft effect op de schoolloopbaan van kinderen. Van de schoolgaande jeugd geeft 68% van de jongens en 59% van de meisjes met een migratieachtergrond aan ooit discriminatie te hebben ervaren door leerkrachten. Dit heeft enorme gevolgen: trauma’s, schooluitval en lage verwachtingen. Nog zorgwekkender is het gebrek aan beleidsaandacht voor dit probleem waar zoveel leerlingen mee geconfronteerd worden.
  • Het Hof van Beroep van Antwerpen besliste eind 2019 dat het verbod op het dragen van een hoofddoek in de scholen Atheneum Maasland (nu: GO! Maxwell) en de Nikola Tesla Middenschool in Maasmechelen gerechtvaardigd is. De duizend deelnemers aan de manifestatie #HijabisFightBack in juli 2020 zien dat anders. Gentse stedelijke scholen willen af van het hoofddoekenverbod. ook bij Odisee en andere hogescholen is iedereen welkom.
  • Ondanks een arsenaal aan wetten dat racisme aan banden legt, blijven mensen gediscrimineerd worden. Iedereen beseft dat een echt handhavingsbeleid ontbreekt en dat pro-actieve praktijktesten onmisbaar zijn. Niettegenstaande grote en groeiende maatschappelijke druk weigert de Vlaamse regering dit in beleid om te zetten.
  • Ook de federale regering blijft zweren bij achteraf discriminatietesten na klachten.
  • Ook op de huurmarkt blijven mensen gediscrimineerd worden en ontbreekt een echt handhavingsbeleid. Ook hier weigert de Vlaamse regering dit in beleid om te zetten.
  • Recent onderzoek toont aan dat de discriminatie op de huurmarkt over heel het Belgisch grondgebied gebeurt.
  • Vlaams regeerakkoord
    • Het middenveld wordt afgebroken. Vooral het deel dat de burgers ondersteunt die getroffen zijn door voorgaande maatregelen, en hen een stem geeft.
    • Vlaanderen stapt uit UNIA (in 2023), het enige formele kanaal voor slachtoffers om overtredingen op de wet tegen racisme en discriminatie, aanhangig te maken. Zo ontstaat voor de slachtoffers van discriminatie in Vlaanderen of van Vlamingen in Brussel een vacuüm. Het was voor UNIA, met zijn politiek samengesteld bestuur, al op eieren lopen. De aantijgingen zouden vaak te partijdig en te polariserend zijn.
    • de erkenning van nieuwe moskeeën zal door een orgaan gebeuren dat de Vlaamse regering zelf zal oprichten (geen vertrouwen in de Belgische staatsveiligheid).
    • Ook aangekondigd en op 9/11/2020 uitgevoerd: Het Minderhedenforum is ten aanzien van de overheid niet langer de vertegenwoordiger van de organisaties van etnisch-culturele minderheden en wordt ook niet langer gesubsidieerd als participatie-orgaan voor mensen met migratieroots.
  • Onze straten en musea zijn nog steeds gevuld met koloniale beelden en verwijzingen naar het koloniaal verleden. Anderzijds komt de overheid datzelfde koloniaal verleden nog steeds niet onder ogen. Het Belgisch koloniaal bewind in Congo schilderde Afrikanen af als minderwaardig. Het racisme dat mensen van kleur vandaag de dag nog steeds ervaren in onze samenleving is daarvan een direct gevolg.
  • Humanitaire hulp aan vluchtelingen door vrijwilligers en door gerenommeerde NGO’s als AZG en AI worden systematisch in de hoek geduwd als ‘open grenzen lobby’. Vrijwilligers riskeren veroordeeld te worden voor “mensensmokkel” (cfr. 70-puntenprogramma, p2: ‘ontmaskeren en ontmantelen van de vreemdelingenlobby’).
  • De jonge generaties, kleinkinderen van voormalige gastarbeiders (en inmiddels al lang Belg) en nieuwe Belgen pikken racisme en discriminatie niet meer. Ze gaan in verzet, bieden weerstand, organiseren zich (zie Black Lives Matter en talrijke andere grass root organisaties). Ook zij worden gestigmatiseerd met het ‘blame the victim’ wapen: men verwijt hen de groei van extreemrechts aan te wakkeren.
  • De kracht van het dekoloniseringsconcept komt ook van de verbinding van het huidige racisme met historisch gegroeide structuren. Een halfslachtige heroriëntatie van het Afrikamuseum, het ‘diepste spijt’ van de koning en de Congomissie zijn nog maar het begin van het herstel. De regering is duidelijk nog niet klaar om formeel excuses aan te bieden.
  • Cultureel racisme: we stellen vast dat er een verschuiving heeft plaats gevonden van racisme op basis van ras/herkomst, naar racisme op basis van ‘cultuur’. Die verschuiving heeft vooral betrekking op de Islam, die ‘statisch en vooral ‘incompatibel met de westerse waarden en normen van de verlichting’ zou zijn. Tekenend is dat ‘islamhaat/islamofobie’ niet erkend wordt als een vorm van racisme, maar wordt geminimaliseerd tot godsdienst of cultuurkritiek.
  • Wij en zij: geschiedschrijving, media, tradities, populaire cultuur, … dragen allemaal een beeld uit dat heel vaak een onderscheid maakt tussen ‘wij’ en ‘zij’, tussen ‘ons’ en ‘de ander’. Het culturele weefsel bepaalt het DNA van een samenleving. Binnen die cultuur wordt de basis gelegd voor een maatschappij die gebaseerd is op inclusie of net op uitsluiten en discriminatie. Cultuur draagt dus bij tot het discours dat de onrechtvaardige machtsverhoudingen in stand houdt en versterkt. Wie zich racistisch gedraagt, vindt binnen het brede culturele veld vandaag bevestiging. Cultureel racisme normaliseert racistisch denken en handelen, beïnvloedt onze kijk op de ander en ondermijnt op die manier het draagvlak voor een inclusieve en solidaire samenleving.
  • 79,50 miljoen mensen sloegen in 2019 op de vlucht. Zo’n 613.000 bereikten Europa om hier een beter leven op te bouwen. Het Europees Asielbeleid vertrekt van het principe van gesloten grenzen, bewaakt door Frontex, met een push back beleid. De enige toegangspoorten zijn de hotspots in Griekenland en Italië. Het credo is opvang in de eigen regio. Hiertoe dienen de akkoorden met landen die het niet nauw nemen met de internationale verdragen voor de rechten van de mens (Turkije, Libië, …). Het sluitstuk is repatriëring, waarvoor overeenkomsten worden gesloten met dubieuze regimes (Somalië, Soedan, …).
  • Turkije aléén al ving in 2019 zo’n 3,6 miljoen mensen op. Twaalfduizend mensen op de vlucht overnachtten in de straten van Lesbos nadat het tentenkamp Moria in vlammen opging. Terwijl kinderen sliepen op het asfalt, kibbelden Europese landen over hoeveel kinderen ze eventueel zouden kunnen opvangen. In Libië, richting Europa, ondergaan mensen op de vlucht martelingen en slavernij. Elk jaar sterven honderden mensen op de Middellandse Zee. Ook op de Noordzee komen mensen om het leven in hun poging om Engeland te bereiken.
  • Door dit beleid en het gebrek aan legale mogelijkheden kunnen mensen op de vlucht -buiten enkele uitzonderingen- niet anders dan beroep doen op mensensmokkelaars om Europa binnen te raken. Oorzaak en gevolg worden omgedraaid. Zowel aan de grenzen als binnen de Europese landen wordt de ‘war on human trade’ gevoerd.
  • Meerdere Europese landen gingen de laatste jaren over de rode lijn en hanteerden door wetten gelegitimeerd racisme. Zo kwam bijvoorbeeld de rechtsstaat in Hongarije en Polen onder druk.
  • Mensen met migratie-achtergrond, mensen van kleur, joden, moslims, … ervaren dagelijks racisme en uitsluiting dat gelegitimeerd wordt door het discours van politici.
  • Sinds de wereldconferentie tegen racisme in 2001 in Durban bevat elk federaal regeerakkoord de belofte om werk te maken van een interfederaal actieplan tegen racisme. Ondanks het voorbereidend werk van middenveldorganisaties, verenigd in Napar, is dergelijk overheidsplan nog steeds onbestaande.
  • Begin 2019 bezocht een werkgroep van de Verenigde Naties België om te kijken hoe het mensen van Afrikaanse herkomst in België vergaat. Het rapport dat daarop volgde, was vernietigend voor de racistische omgeving waarin mensen moeten leven.
  • De federale regering De Croo speelt van een interfederaal actieplan tegen racisme. “In samenspraak met alle relevante actoren, wordt er een interfederaal actieplan opgesteld en uitgevoerd tegen racisme, onverdraagzaamheid en alle vormen van discriminatie zoals vermeld in de verschillende antidiscriminatie- en antiracismewetgevingen. Het betreft een toekomstgericht plan met meetbare doelstellingen, een tijdsschema voor de uitvoering en een concrete uitwerking van verantwoordelijkheden. Voor elke actie worden de nodige middelen gegarandeerd.” Toch blijkt dat maatregelen voornamelijk gezocht worden in de sfeer van sensibilisatie en blijven structureel en institutioneel racisme buiten schot.
  • Een sereen debat over bijvoorbeeld repatriëring van kinderen van voormalige IS-strijders uit Koerdische gevangenissen, is onmogelijk.

Corona heeft nogmaals de vinger op de wonde gelegd van de wereldwijde ongelijkheid. Corona treft in verhouding meer mensen in arme en kwetsbare positie. Bovendien zijn het vooral de mensen aan de rand van de maatschappij die de rekening gepresenteerd krijgen. In de Westerse samenleving zijn dat vooral gekleurde mensen. Ondertussen zien de rijken hun rijkdom steeds meer toenemen. Wij moeten er alles aan doen om te voorkomen dat een post-corona herstel weinig of geen oog zal hebben voor deze grote gemarginaliseerde groep.


Racisme en diversiteit

Racisme is een structureel probleem. Onze samenleving is zo doordesemd van racisme dat we spreken van een andere maatschappij indien racisme niet meer zou voorkomen.

“Wat we bedoelen met racisme heeft weinig te maken met de xenofobie die in verschillende eerdere historische systemen bestond. Vreemdelingenhaat was letterlijk angst voor de vreemdeling. Racisme binnen het historisch kapitalisme had niets te maken met vreemdelingen. Integendeel. Racisme was de ideologische rechtvaardiging voor de hiërarchisering van de beroepsbevolking en de zeer ongelijke verdeling van de beloning. Wat we met racisme bedoelen is die verzameling van ideologische uitspraken in combinatie met die verzameling van voortdurende praktijken die resulteerden in een hoge correlatie tussen etniciteit en de verdeling van de beroepsbevolking in de tijd.”

E. Wallerstein

Racisme is een uitsluitingsmechanisme dat dikwijls cumuleert met uitsluiting op basis van gender, klasse, religie, afkomst, cultuur, leeftijd, sekse, …. Daarom is een intersectionele (kruispunt-) benadering essentieel.

Racisme is een ideologisch en feitelijk systeem dat ongelijkheid, discriminatie, uitbuiting en zelfs de dood organiseert en goedpraat. Bepaalde levens zijn minder belangrijk dan andere. Racisme maakt het mogelijk dat de dood van mensen te legitimeren, of alleszinds om de mindere waarde van bepaalde mensenlevens te verantwoorden: niet alleen mensen op de vlucht die verdrinken in de Middellandse Zee, het opsluiten in erbarmelijke omstandigheden van gezinnen in detentiecentra maar ook het uitbuiten van werkkrachten voor onze kerstomaatjes en laptops, etc.

Racisme is een ideologisch discours dat bevolkingsgroepen tegen mekaar opzet en polariseert. Mensen op de vlucht worden transmigranten. Asielzoekers worden afgeschilderd als economische profiteurs van onze zuurverdiende sociale zekerheid. Als er te weinig sociale woningen zijn (gecreëerde schaarste), vormen erkende vluchtelingen, nieuwe Belgen, 4de generaties met migratieroots een makkelijke zondebok.

Racisme wordt met de paplepel ingegeven. Reeds op jonge leeftijd geven kleuters de voorkeur aan witte kinderen en witte poppen, ook als ze zelf van kleur zijn. Ze vermoeden een hogere intelligentie bij witte kinderen. Ze denken dat gekleurde kinderen sneller ‘stout’ zijn. Elke witte persoon is geïnfecteerd door racisme en moet zich daarvan bewust zijn. We moeten allemaal ons racisme ontleren. En dat gaat gepaard met antiracist zijn. Dat betekent voor witte mensen dat ze zichzelf moeten onderwijzen (‘educate yourself’) over racisme en haar zware gevolgen. Witte mensen moeten zich bewust worden van de macro) en microkweetsuren die mensen van kleur ondervinden door systematisch racisme. Samen moeten we ons verzetten tegen racistische structuren en ongelijkheid en moeten we bouwen aan samenlevingsstructuren, gebaseerd op minder ongelijkheid.

Diversiteit is geen probleem in een maatschappij waarin verschil geen probleem vormt. Enkel in maatschappijen die streven naar homogeniteit krijgt diversiteit een problematisch karakter.

Zowel witte als gekleurde mensen leven in een andere wereld dan dertig jaar geleden. Toenemende globalisering en zichtbare migratie zijn voor alle bevolkingsgroepen evenveel bronnen van onveiligheid en onzekere toekomst. Teruggrijpen naar een (deels) ingebeeld verleden waarin we geborgen waren, zet geen zoden aan de dijk. Het waarderen van het verschil én samenwerking vormen de basis voor een nieuw perspectief.

Islamofobie is ook racisme. Met behulp van beelden, symbolen, teksten, feiten en interpretaties wordt een negatieve betekenis gegeven aan de islam en aan moslims. Daarmee wordt ook het gedrag beïnvloed van mensen tegenover de Islam en moslims. Dit ten gunste van sociale uitsluiting van moslims als ‘de ander’ en ten gunste van discriminerende, ongelijke behandeling in het culturele, sociale, economische en politieke domein. (vrij naar Ineke van der Valk)


Een vooruitblik: De alternatieven van Hart boven Hard…

Als breed platform van burgers en verenigingen laten we ons inhoudelijk verhaal leiden door een aantal principes en standpunten. Deze alternatieven bouwen op de tien Hartenwensen van Hart boven Hard, maar kunnen nooit definitief zijn: ze zullen mee evolueren met de dialoog die we blijven voeren met de actualiteit en de diverse dynamieken binnen en buiten ons brede platform.

Antiracisme is ons vertrekpunt

  1. Als breed platform van burgers en verenigingen beschouwen we het uitroeien van racisme als één van de grote uitdagingen van deze tijd
  2. Racisme is een uitsluitingsmechanisme dat zich richt tegen mensen op de vlucht en asielzoekers, tegen sans-papiers en tegen mensen van kleur, tegen moslims en tegen migranten. Wij zijn voorstanders van een verenigd verzet.
  3. Maar racisme keert zich finaal ook als een boemerang tegen ‘mensen van eigen bodem’: tegen werklozen, leefloners, mensen in een kwetsbare positie. Racisme zet mensen aan om naar onder te schoppen. het verdeelt en stimuleert om net niets te veranderen aan ongelijkheid, aan schaarste op de sociale woningmarkt, flexjobs etc. Een verenigd verzet moet dit duidelijk maken.
  4. Wij bekampen zowel het feitelijk racisme als het ideologisch raamwerk waarin racisme een plaats vindt.
  5. Hart boven Hard wil een belangrijke partner zijn in de strijd tegen het racisme.
  6. Wij zoeken samenwerking met zo veel mogelijk partners in ons land, ook met Franstaligen, en met partners in het buitenland.
  7. Het Platform 2103 is voor Hart boven Hard één van de centrale partners in de strijd tegen racisme.
  8. We ondersteunen met Hart boven Hard de inzet van de Napar-coalitie om de overheden in België aan te zetten tot een interfederaal actieplan tegen racisme

Concreet betekent dat ook het volgende:

  • We verwerpen het assimilatiemodel (éénzijdige aanpassing aan een dominante groep) en kiezen voor de principes van samenleven in diversiteit. Onze leidraad daarbij is niet de geldende norm, maar het geheel van elementaire mensenrechten.
  • We pleiten voor een erkenning van de historische bijdrage van de zogenaamde ‘gastarbeiders’ aan onze samenleving, bijvoorbeeld in het straatbeeld.
  • We verzetten ons tegen een louter culturaliserende kijk op conflicten. We analyseren spanningen vanuit hun grote complexiteit, met een sociaaleconomische kijk op basisrechten als een belangrijk ingrediënt. Cultuur is een veranderlijk en dynamisch gegeven.
  • ‘Ethnic profiling’ is een vorm van staatsgeweld en dient ernstig aangepakt te worden. Het verdeelt mensen en voedt de polarisering.
  • In de media worden vormen van uitsluiting, geweld en discriminatie op alle domeinen, van homohaat tot agressie tegen vrouwen, vaak geframed als ‘cultuur’. We vinden dat inbreuken daartegen bekeken moeten worden als juridische gevallen, niet als culturele gebruiken.
  • Antiracisme begint met luisteren naar mensen die het doelwit vormen van racisme. Het impliceert erkenning voor hun mede-bepalende stem in onze samenleving. Ook wat betreft uitdrukkingsvormen en tradities. Inclusieve kinderfeesten zonder traumatiserende personages zijn een voorbeeld.
  • De aanpak van sociale ongelijkheid en discriminatie moeten hand in hand gaan. Waar racisme en discriminatie structureel aanwezig zijn, moeten deze structureel worden aangepakt.
    • We eisen praktijktesten op de arbeidsmarkt, woningmarkt, onderwijs, …
    • Elke vorm van discriminatie (en racisme?) moet bestraft worden.
    • We eisen verplichte streefcijfers bij aanwerving voor een job, om discriminatie op de werkvloer te doorbreken.
    • We willen bijdragen aan een dekolonisering van het denken in Europa. We doorbreken het denkbeeld dat Europa het lichtend voorbeeld is van democratie en welvaart, een baken voor de rest van de wereld.
  • We pleiten voor het opnemen van een realistische geschiedenis van de kolonisering in de curricula van het Vlaamse onderwijs, waarbij ook het geweld en de onderdrukking van de kolonisatoren worden beschreven en het perspectief van de gekoloniseerden gehoord wordt.
  • We zijn tegen hoofddoekenverboden
  • Wij willen een menswaardige opvang van mensen op de vlucht en mensen zonder wettelijk verblijf door de overheid en de ondersteuning van burgers die zich daar mee voor engageren.
  • De Conventie van Geneve biedt een minimale basis die niet verlaagd kan worden.
  • We gaan uit van een onvoorwaardelijke voorziening van elementaire basisrechten als gezondheidszorg, huisvesting, psychologische begeleiding, …. Dit voor iedereen op het Belgisch grondgebied.
  • We verzetten ons tegen overheden die in gebreke blijven t.o.v. internationale afspraken en rechten, en die tegelijk burgers criminaliseren die mensen op de vlucht een waardige opvang proberen te bieden.
  • Ontwikkelingen in de rest van de wereld kan je nooit buitensluiten, die hebben ook impact op onze eigen omgeving. Bij internationale conflicten analyseren we de economische en geostrategische belangen in de houding van onze overheden. we hebben aandacht voor zowel de rechten en het eigen verhaal van lokale bevolkingsgroepen, als voor mogelijke alternatieven die hun belangen kunnen ondersteunen.
  • Militaire interventies bieden zelden een oplossing, vaak integendeel. Antwoorden op conflict moeten in verhouding staan met het conflict zelf. Het kan niet dat we in landen als Afghanistan, Irak en Syrië interveniëren en daarna een muur optrekken voor de gevolgen en de slachtoffers van die oorlogspolitiek.
  • We verwerpen elke dubbele houding tussen economische belangen en morele standaarden (bv. inzake wapenexport).
  • We verzetten ons tegen de bezettingspolitiek van Israël jegens Palestina.