Lieve Schatten,
Huppel door plassen, bouw een hut in het bos, help padden de straat over, oefen je gitaarspel, geniet van verjaardagsfeestjes, kweek zonnebloemen en frambozen, klim over rotsen, overwin je plankenkoorts. Laat je verbeelding niet begrenzen, leer en leef ten voeten uit.
Het maakt ons gelukkig als we jullie bezig zien. En tegelijk bezorgd. Bezorgd en boos over de nare plannen van onze regering.
We willen jullie zien opgroeien in een gezonde omgeving, met speelruimte, openbaar vervoer, natuur in de stad, gezonde voeding, schone energie en zuivere lucht. We hopen dat jullie nooit het slachtoffer worden van bosbranden of overstromingen. En we zijn ongerust als we zien hoe weinig aandacht daarvoor is in de plannen van de regering.
We willen dat er voor elk kind een fijne school in de buurt is, met voldoende juffen en meesters, die aandacht kunnen geven aan de ontwikkeling van elk klasgenootje. De leerkrachten die dat jarenlang met veel enthousiasme doen verdienen een high five en geen straf. Welke straf? Dat ze tot 67 jaar voor de klas moeten staan en minder geld krijgen wanneer ze met pensioen gaan. Dat maakt hen boos. Ons ook.
En hoe zal het jullie op het werk vergaan? “We moeten de arbeidsmarkt versoepelen”, schrijft de eerste minister. “Versoepelen”, dat klinkt hip als een dansje op TikTok, maar wat betekent het echt?
Onze politieke leiders vinden dat een gewone werkdag zich kan afspelen tussen zes uur ’s morgens en middernacht. Echt! Je mag voortaan ook nog 360 uur overwerken. Dat is toch niet gezond? Waar en wanneer je werkt, daar moet je zelf afspraken over maken met je baas. Want afspraken die door de vakbonden worden gemaakt voor alle collega’s samen, dat vindt onze nieuwe regering ouderwets. Dat vinden wij net niet, want samen sta je sterk. Zal je de moed hebben om nee te zeggen als je baas aandringt om ’s avonds laat of op zaterdag te werken? Hoe kan je dan nog met vrienden of familie afspreken of je samen ergens voor inzetten als iedereen plic-ploc op andere uren moet werken? De regering-in-de-maak spreekt over “accordeonuurroosters”. Dat klinkt als zwierige muziek, maar het lijkt meer op een marionettentheater waar je niet zelf de draadjes van in handen hebt. En wat als je ziek wordt door al dat stressvol heen en weer gefladder? Dan moet je zo snel mogelijk weer aan de slag, anders val je zonder centen. Zou het geen beter idee zijn om ervoor te zorgen dat mensen niet langdurig ziek worden?
Krijg je dan misschien meer loon voor zo’n drukdrukdruk job? Ha nee. “Daar is geen geld voor”, zeggen de bazen van de bedrijven. En de ministers geven hun gelijk. Ze maken een wet die zegt dat de lonen niet mogen stijgen. Maar in de winkel betalen we wel meer voor ons voedsel en ook voor het gas waarmee we koken. Dat is dus een probleem.
En weet je wie het ook heel moeilijk zal krijgen door de maatregelen van onze nieuwe regering? Mensen zoals jullie buurvrouw Sarah, die er alleen voor staat, zonder partner. Het lukt haar niet om goed te zorgen voor haar drie kinderen en ook voltijds te werken. Onze ministers vinden dat ze dan later ook maar weinig pensioengeld moet krijgen, want alleen wie veel en lang heeft gewerkt zal recht hebben op een leefbaar pensioen.
Al die besparingen zijn nodig, staat in het regeerakkoord, want ons land heeft te weinig geld. Echt? Is er echt geen geld?
Jullie hebben altijd geleerd om eerlijk te delen. Onze politici zijn daar niet zo goed in. Er is zeker geld genoeg in ons land. Een kleine groep mensen is megarijk. Het probleem is dat ze op die rijkdom maar heel weinig belastingen moeten betalen, terwijl de meeste mensen 30 tot 50 euro belastingen betalen op elke 100 euro die ze verdienen. Dat is dus niet oké. Wie heel rijk is zou net meer moeten bijdragen, toch? Met dat belastinggeld worden allerlei diensten betaald die wij met z’n allen nodig hebben: scholen, zwembaden, wegen, treinen en bussen, ziekenhuizen, brandweer, en noem maar op. Als die diensten er niet zijn dan krijgen we heel oneerlijke situaties, zoals in de Verenigde Staten. Bij de grote branden in Californië konden de rijke mensen zelf een privé brandweerploeg inkopen om hun huis tegen het vuur te beschermen. Mensen met minder geld zagen hun huis in de vlammen opgaan. Dat willen we toch niet? Iedereen verdient bescherming en zorg.
En dan is er nog iets wat ons heel triest en boos maakt. Jullie weten dat wij vrienden hebben die gevlucht zijn uit landen waar er oorlog en miserie is. Jullie hebben gezien hoe spannend het voor hen is om bang af te wachten tot het gezin weer veilig samen is. Jullie zien hoe hard ze hun best doen om Nederlands te leren, om te aarden op school, om hier vrienden te maken, om een huis en werk te vinden. Dat is niet makkelijk, want sommige mensen en politici zijn helemaal niet vriendelijk voor mensen die uit een ander land komen. Met de plannen van de nieuwe regering wordt het voor hen allemaal nog veel moeilijker. Er komen strenge regels voor ouders en kinderen die apart uit hun land zijn gevlucht. Het kan jaren duren voor ze weer samen zijn. Zo erg! Ze zullen ook vijf jaar in ons land moeten wonen om recht te hebben op een leefloon, net genoeg centen om met het gezin te kunnen overleven. Maar dat geld hebben ze natuurlijk nodig als ze hier nog maar pas wonen en nog geen job gevonden hebben omdat ze onze taal nog niet spreken of omdat ze nog te veel onder de indruk zijn van alle erge dingen die ze hebben meegemaakt. Kinderen op de vlucht zouden zich hier veilig en welkom moeten voelen. Ik weet zeker dat jullie dat ook willen.
Lieve schatten, wij willen dat we samen solidair zorg dragen voor elkaar en voor onze aarde en daarom gaan wij mee betogen tegen de harde plannen van deze nieuwe regering.
Warme knuffel,
Moeke en Vake