Ga naar de inhoud

Sinds de start van de Russische invasie in Oekraïne, leveren de NAVO-landen (waaronder België) militaire steun aan Oekraïne. Die steun wordt ook steeds uitgebreid naarmate de oorlog vordert en Oekraïne er nood aan heeft, hierbij wordt het internationaal oorlogsrecht niet gerespecteerd. De sterke inzet op het voorzien en financieren van bewapening, staat echter het voeren van vredesonderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne, die uitzicht kunnen bieden op een duurzaam einde van het conflict, in de weg. Daarom pleiten wij met Hart boven Hard voor een onmiddellijk staakt-het-vuren zodat dit conflict op diplomatieke wijze kan opgelost worden en dit zinloos oorlogsgeweld eindelijk ophoudt.

In verschillende Europese landen en de Europese Unie laaien er steeds meer stemmen op om extra te investeren in defensie. Dit in navolging van de dreiging van deze oorlog op Europese bodem en de uithaal van Donald Trump naar Europese NAVO-landen toe die te weinig geld vrijmaken voor defensie en zo de normen hieromtrent niet nakomen. De NAVO is in 2014 echter overeengekomen dat elke lidstaat 2% van zijn BBP investeert in landsverdediging. Als België aan deze norm wil voldoen, zou dat neerkomen op een additionele uitgave van 5 miljard euro per jaar aan defensie, wat zou betekenen dat elk huishouden 1000  euro extra aan belastingen zou moeten betalen. Belastingen die niet kunnen gaan naar sociale zekerheid, het aanpakken van de klimaatopwarming, migratie, ontwikkelingssamenwerking… NVA-voorzitter Bart De Wever en Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken vinden zelfs dat het snoeien in uitgaven voor sociaal beleid en migratie de oplossing is om extra defensie-uitgaven te financieren, de liberalen stellen dan weer vage maatregelen voor als “een versterkt activeringsbeleid” om aan deze kosten tegemoet te komen.

Met Hart boven Hard kanten wij ons tegen deze militaliseringslogica want hierdoor wordt duurzame vrede in de wereld niet bevorderd. Daarnaast liggen militaire uitgaven van alleen al de NAVO-leden in Europa vier keer hoger dan in Rusland en heeft een verzwakt Rusland er weinig belang bij de rest van Europa aan te vallen. Tot slot zouden deze extra uitgaven voor defensie evengoed kunnen besteed worden aan het opvullen van de huidige lekkages in het huidige sociaal beleid (zoals bijvoorbeeld het wegwerken van de wachtlijsten voor sociale woningen en psychologische hulpverlening, maar ook het voorzien van voldoende opvangmogelijkheden voor asielzoekers) of het aanpakken van de klimaatproblematiek. De afgelopen zes jaar zijn de militaire uitgaven in België met 40% gestegen. Er is dus geen sprake van een onderfinanciering van de sector, dit in tegenstelling tot andere (sociale) beleidsdomeinen. Het is dus ronduit absurd om nog meer overheidsuitgaven te verstrekken aan defensie, terwijl dat er beleidsmatig nog heel wat ruimte voor verbetering is om ervoor te zorgen dat ieder een menswaardig leven kan leiden.