Ga naar de inhoud

Hier vind je alle info over onze campagne Er Is Wel Geld, vroeger te vinden op onze campagnewebsite. Je kan bladeren door de verschillende thema’s, of je kan onderaan onze opiniestukken doornemen. Veel leesplezier!

Waarom de campagne ‘Er Is Wél Geld’?

Een kleine bloemlezing van enkele krantenberichten van de voorbije jaren schetst de context.

  • De verzekeringsmaatschappijen plafonneren het bedrag dat ze uitkeren aan de slachtoffers van de overstromingen in Wallonië op 590 miljoen euro. Dat is ongeveer een derde van de geschatte schade. Hebben ze de voorbije jaren dan geen riante winsten geboekt?
  • Een recente studie van het Europese Tax Observatory berekende dat de Europese banken jaarlijks ongeveer 14 procent van hun winsten in belastingparadijzen boeken. Ze bereiken daar winstmarges van meer dan 50 procent. In 2019 vloeide in ons land, in alle stilte, 172 miljard euro naar belastingparadijzen. Dat is zowat een derde van het bruto binnenlands product! Geen geld voor onze pensioenen?
  • Oxfam berekende dat de gezamenlijke spaarpot van de miljardairs van deze wereld tijdens de pandemie aangroeide met 5,5 triljoen dollar! Da’s gemiddeld zo’n 20 miljoen dollar extra voor elke miljardair. De Wereldbank schat dat de covidcrisis, aan de andere kant van de medaille, ruim 200 miljoen mensen in de armoede heeft geduwd. Een aantal miljardairs ontpoppen zich nu tot filantropen. Voor hen, liever liefdadigheid dan structurele solidariteit.

Je kan moeilijk volhouden dat er geen geld is.

En toch… Hoe vaak horen we het niet: “Er is geen geld voor loonsverhoging, voor sociale woningen, voor de pensioenen, voor meer personeel in de zorg, voor beter openbaar vervoer, voor cultuur, voor een doortastend klimaatbeleid, voor de opvang van asielzoekers”?

Die dooddoeners willen we de wereld uit. Het gaat niet over de betaalbaarheid, maar over politieke keuzes. Het gaat over welke samenleving we willen. Daarom lanceert Hart boven Hard de campagne ‘Er is wél geld’. Sensibiliserend en mobiliserend. De campagne wil niet enkel dooddoeners ontkrachten en het bewustzijn aanscherpen, maar ook organiseren en mobiliseren voor sociale en ecologische alternatieven. Het gaat niet over een beetje meer geld voor sociale woningen, beter waterbeheer, hogere minimumlonen… wel over een radicaal andere economie, gericht op het welzijn van iedereen en niet op het profijt van enkelen.

We willen ons laten horen, loud en clear, en daarvoor hebben we ook jouw stem nodig! Doe je mee?

#ErIsWelGeld

Na 26 klimaattoppen en ondertussen 6 jaar na het historische klimaatakkoord van Parijs, blijft de uitstoot stijgen. Ecosystemen worden aan razendsnel tempo verwoest. Heel de wereld wordt intussen geconfronteerd met extreme weerfenomenen. Gevolgen: enorme schade en menselijke drama’s. Ook dicht bij ons, zo mochten we deze zomer ondervinden met het noodweer in Wallonië. Het riedeltje van onze politieke, economische en financiële machthebbers klinkt cynisch genoeg al decennialang hetzelfde: een doortastend sociaal rechtvaardig klimaatbeleid is te duur, zal de modale de burger veel geld kosten en onze concurrentiekracht in het gedrang brengen.

Wij willen geld voor het klimaat

Maar betalen we nu al niet de rekening van dit wanbeleid? En is er echt geen geld voor een échte sociaal-ecologische transitie? Overheden en financiële instellingen blijven ons geld massaal investeren in fossiele brandstoffen. Ze klampen zich vast aan een economisch verslindend systeem, waar de winsten voor grote bedrijven en hun aandeelhouders zijn. Tegelijk worden de kosten van de klimaatcrisis afgewimpeld op burger en samenleving. De kosten door klimaatschade lopen op in de miljarden, nu al. De sociale ongelijkheid neemt als gevolg hiervan alleen maar toe. Bovendien wordt de factuur doorgeschoven naar de komende generaties en wordt hun toekomst onzeker.
Ons standpunt: als er snel op grote schaal geld gemobiliseerd kan worden tijdens de bankencrisis en de coronacrisis, dan moet dat ook kunnen om een ecologische ramp af te wenden.

Investeer in duurzame ontwikkeling en een rechtvaardige transitie

Wereldwijde verhoging van militaire uitgaven is een doodlopende weg.
Samen met 16 sociale en milieu-organisaties roepen we onze regeringen op om massaal te investeren in energiebesparing, hernieuwbare energie en duurzame mobiliteit op een sociaal-rechtvaardige manier.

Actie

Tijdens deze campagne gaan wij samen op zoek naar maatregelen die een aanzienlijke vermindering van de CO2-uitstoot geven met een zo klein mogelijke impact op onze ecosystemen, en tegelijk in het voordeel zijn van zoveel mogelijk burgers; zeker voor zij die het nu al moeilijk hebben.

  • Handen af van onze haltes, want we moeten net inzetten op méér in plaats van minder openbaar vervoer als we minder uitstoot door wagens willen. De Vlaamse overheid wou zo’n 5000 haltes van De Lijn afschaffen. Wij zeiden nee, en planden mee actie.
  • Met overheidsgeld alleen, kan de transitie niet betaald worden. De financiële wereld beheert het grootste deel van de financiële middelen en beslist op dit moment zelf waar ze die in investeert. Nog al te vaak is dat in fossiele brandstoffen. Move Your Money wil daar een eind aan maken.
    • We deden mee aan de #bankrun tijdens de COP 26 in Glasgow.
    • Lees het interessante achtergrondartikel over Move your Money en het nut van de divestmentbeweging, door campagnelid Janne Delagrange.
    • Op 9 april voerden we actie op de Kouter in Gent. Per minuut pompen de Belgische grootbanken 60.000 euro in fossiele brandstoffen. 🤯 Daarom sloeg de Hart boven Hard actiegroep #moveyourmoney van Hart boven Hard en FairFin op 9 april elke minuut op de gong op de Kouter in Gent, thuisbasis van veel banken die zich schuldig maken aan fossiele investeringen. De actie kreeg veel media-aandacht.
  • Hart boven Hard is lid van de Klimaatcoalitie. We stapten alvast mee op 10 oktober in de klimaatmars in het blok: ‘Er is wel geld voor klimaat’.
  • Soms moet je gewoon iets doen vanuit het hart. Na het rampzalige noodweer in Wallonië gingen groepjes van Hart boven Hard helpen bij de opkuis. We zamelden 1600 euro noodgiften in. Lees deze scherpe analyse over de houding van de verzekeraars.

Wij willen geld voor zorg

Zonder zorg, gezondheid en gemeenschapsvorming zijn we niets. Dáár begint ons ware vermogen als maatschappij”, zo schreven we het al in onze eerste hartenwens in 2014.

Een rijke samenleving zorgt voor haar mensen. Wie deze rijkdom uitverkoopt en privatiseert, verarmt de samenleving. Dan wordt de zorg herleid tot zorgbedrijven, met winst maken als doel in plaats van het leveren van goede zorg. Solidariteit is de sleutel, niet privatiseren en commercialiseren. Daarom willen we meer investeringen in welzijn en kwalitatieve zorg, waarin toegankelijkheid voor iedereen centraal staat.Wij vragen een zorgsysteem met tijd en ruimte voor preventie en voor een persoonlijke benadering. Zorg geven is immers zo veel meer dan het correct uitvoeren van zorghandelingen. Goede zorg vraagt niet alleen geld, maar ook visie.

Er is wél geld voor zorg

Vraag je meer investeringen in zorg, dan krijg je te horen: “Dat kost te veel” of “Onbetaalbaar!” Dan vragen wij ons af: Waar is er wel geld voor? Met andere woorden, welke politieke keuzes zitten achter het huidige gezondheidsbeleid?

Een vijfde van het gezondheidsbudget gaat naar onnodige of vermijdbare zorg.

Dit gaat over meer dan 5 miljard op een budget van 26 miljard euro in de ziekteverzekering. Enkele voorbeelden. Er gebeuren te veel bevallingen met keizersnede (twee op tien in de plaats van één op tien die medisch nodig zijn). In vergelijking met andere landen wordt bij ons kwistig antibiotica voorgeschreven, en weinig generische (goedkopere) geneesmiddelen. Doordat je moet betalen voor een huisartsbezoek gebeuren er te veel (duurdere) raadplegingen op spoeddiensten. Met het grote aantal CT-scans in ons land zijn we koploper in Europa, drie keer meer dan in Nederland. Dat heeft alles te maken met het verdienmodel en het kost een pak geld aan de ziekteverzekering.

Een veel te grote hap uit het gezondheidsbudget vloeit naar Big Pharma, door de steeds groeiende kost van medicatie.

Een smak geld gaat naar de ‘innovatieve geneesmiddelen’. Nochtans, de onderzoeks- en ontwikkelingskost bepaalt slechts 17% van de kostprijs van een geneesmiddel. Slechts 1,5% gaat naar echt innovatief onderzoek. Haast een kwart van de kosten gaat naar reclame en meer dan de helft naar de ontwikkeling van varianten op winstgevende medicamenten. De farmaceutische industrie komt gemiddeld aan een rendement boven de 20%! Er zijn strategieën om deze prijssetting tegen te gaan. Maar het huidige beleid zet deze niet in. Met de nodige politieke wil kan hier heel wat worden bespaard.

Dat komt nu in alle scherpte aan het licht in de prijszetting van de huidige covid-vaccins. Dat is een van de redenen waarom Hart boven Hard het Europees burgerinitiatief ‘No profit on pandemic’ steunt. Een brede coalitie van burgers en organisaties wil het het coronavaccin toegankelijk maken voor iedereen. Hier kan je de petitie tekenen. Op 30 november stapten we samen op in #Lights4Lives, Rouwstoet voor vaccinrechtvaardigheid. Hier vind je een terugblik met foto’s.

Te weinig inzet op preventie

Gezondheidsbevordering en preventie zouden flink wat meer middelen kunnen gebruiken. Ons land scoort hier onder het Europese gemiddelde. Onbegrijpelijk, want dat zijn investeringen die zichzelf ruimschoots terugverdienen. Een betere volksgezondheid betekent minder uitgaven voor de ziekteverzekering.

Het gezondheidsbeleid zet te weinig in op gezond houden, snelle opsporing en vroegtijdig ingrijpen. Te veel geld vloeit naar duurdere specialistische behandelingen.

Individualisering en uitsluiting, niet onze keuze

Vlaanderen is deels bevoegd geworden voor de welzijns- en gezondheidszorg. Door te werken met een gesloten budget, wordt het recht op toegang tot zorg ondergraven. Besparingsrondes volgen elkaar op. Hart boven Hard steunde begin 2020 de vakbondsacties tegen de besparingen op preventie en het snoeien in de welzijnssector, met de slogan ‘Mag het een Beke meer zijn’.

Het beleid voor personen met een handicap, voorbode van een Vlaams/geregionaliseerd gezondheidsbeleid?

Vlaanderen wil de financiering van de zorg op een nieuwe manier organiseren. Dit werd voor het eerst in de praktijk gebracht in de gehandicaptenzorg.

De zorgnood wordt geanalyseerd en men krijgt een individueel zorgbudget toegewezen – een zogenaamd persoonsvolgend budget – om zorg mee in te kopen. En dan krijgt een grote groep te horen: ‘Je hebt wel recht op zorg, maar er is geen budget.’ Men staat jarenlang op de wachtlijst, zonder perspectief wanneer men effectief zorg zal krijgen. Als er dan eindelijk geld is, koop je zorg op een nieuwe markt van dienstverlening. Je onderhandelt en sluit een contract af, als werkgever van persoonlijke assistenten of als cliënt van een zorgorganisatie. Het wordt mooi voorgesteld als ‘zelfregie’, maar in de praktijk leidt het tot ongelijke behandeling en laat het mensen in de kou.

De facto laat de Vlaamse Regering de zorg voor de vele personen met een handicap op de wachtlijsten betalen door de mantelzorgers. 

Om alle mensen met een erkende zorgnood de noodzakelijke zorg te geven in de komende jaren hebben we 1,6 miljard euro nodig. Dat budget wordt niet vrijgemaakt. De overheid die alle zorgnoden inventariseerde zegt koudweg “er is geen geld”.

Dit wil eigenlijk zeggen dat de mantelzorgers zorg bieden voor een groot deel van die 1,6 miljard euro. Een serieuze sector! Die niet gehoord wordt. Ze is monddood en te moe omdat ze steeds maar zorgt en bezorgd is voor hen die de overheid schaamteloos in de kou laat staan.

Voor de persoon die zorg nodig heeft en voor die omgeving heeft dat grote gevolgen. Er is ook een groeiend gebrek aan geld in organisaties door het niet uitbetalen van de toegezegde zorgbudgetten aan de personen op de wachtlijsten. Het systeem schaadt op deze wijze ook de werkomstandigheden van zorgverleners.

De huidige gang van zaken in de gehandicaptenzorg staat mijlenver af van wat volgens ons toegankelijke en kwaliteitsvolle zorg is. We willen de knelpunten en onze voorstellen voor verandering onder de aandacht brengen van het publiek en van de politiek. Lees hier over onze actie rond PVF in de gehandicaptenzorg.

Ook de Vlaamse sociale bescherming sluit uit.

We stapten op 24/01/2022, samen met een brede groep sociale organisaties, naar het Grondwettelijk Hof, met de vraag om een nieuw Vlaams decreet ongeldig te verklaren. Dat decreet beperkt de toegang tot het zorgbudget, voorzien in de Vlaamse sociale bescherming. Daardoor worden heel wat zorgvragers uitgesloten van sociale bijstand. Zo’n inbreuk op het gelijkheidsbeginsel kunnen wij niet aanvaarden. Wij eisen: iedereen beschermd!

Winst maken op zorg, niet onze keuze

Een zorgzame samenleving ziet zorg als een recht, door de overheid gegarandeerd. Niet als een commercieel product dat je koopt op de markt. Niet als een beleggingsproduct in een aandelenportefeuille.

Met ongerustheid zien we politieke keuzes in die richting evolueren, in ons land en elders in Europa. Een te krap budget voor zorg en welzijn mondt uit in besparingen en tekorten in het zorgaanbod. In de kinderopvang, de gehandicaptenzorg, de ouderenzorg. Zo wordt de loper uitgerold voor vermarkting.

De nadelen voor zorgverstrekkers en zorgvragers komen het scherpst aan het licht in de ouderenzorg. In de grote commerciële zorgfabrieken staat de zorg voor de winst van de aandeelhouders voorop. De zorgrelatie wordt gechronometreerd bandwerk. Alsof het niet om mensen gaat. Het verlies is voor de ouderen en hun familie en voor de hele samenleving.

Winst maken op zorg, is tekenen voor het recht van de sterkste. Niet onze keuze.

Wij willen een beleid dat investeert in kwaliteit van leven, van bij de geboorte tot in de laatste levensfase. Dat heet beschaving, hart boven hard.

En ja, daar is geld voor. Behalve wanneer de militaire budgetten weer steeds meer miljarden opslokken.

Een thuis voor iedereen

In Vlaanderen heeft een kwart miljoen huishoudens recht op een sociale woning maar krijgt geen toegang. In Vlaanderen kost de huur van een appartement gemiddeld meer dan 750 euro en toch is bijna de helft van de private huurwoningen van ontoereikende kwaliteit. Velen trekken van de enen naar de andere tijdelijke en onzekere woning zonder dat ze zich ergens kunnen settelen. Onze hartenwens is: een thuis voor iedereen.

Schaarste betekent concurrentie en dat zorgt voor uitsluiting en discriminatie. De Vlaamse regering besliste voortaan bij sociale woningen voorrang te verlenen aan huishoudens met een ‘lokale binding’. Zij springen over de andere wachtenden op de wachtlijst. Mensen in armoede en nieuwkomers blijven zo in de kou staan. De nieuwe regeling zal dak- en thuisloosheid nog meer in de hand werken.

Wij willen geld voor wonen

De wooncrisis vraagt dringend om grote investeringen in de private en de sociale huurmarkt. Om wonen echt betaalbaar en duurzaam te maken. We hebben daarvoor een actieve woonpolitiek nodig. Niet een beleid dat met de handen in de schoot blijft zitten. De beste garantie is: als overheid zelf investeren. Investeer als een eerste stap de 1,8 miljard van de vroegere woonbonus jaarlijks in de aanpak van de wooncrisis ten voordele van de 50% laagste inkomens.

Op korte termijn willen we dat de wachttijd voor de huurpremie afgebouwd wordt van 4 jaar naar 1 jaar zodat veel meer huurders er een beroep op kunnen doen.

100% woonrecht! Een 4-stappenplan

Stap 1. Startschot op 22 januari 2022.

Stap 2: Doordenkavonden in februari en maart 2022.

Stap 3: Woonparlement: UITGESTELD.

Stap 4. Nationale Woonactie najaar 2022.

Het is het begin van een brede beweging van onderuit voor een radicale verbetering in het woonbeleid.

  • Lees onze Alternatieve Septemberverklaring over wonen.
  • Samen met 50 organisaties eisen we met het platform Woonzaak via juridische weg van de Vlaamse regering een beleid dat het recht op wonen garandeert.
  • ‘We kunnen de wooncrisis wél oplossen’, schrijft Hugo Beersmans, woordvoerder van Woonzaak. Ontdek hier zijn sterke en strijdbare argumenten.

Prof. Pascal de Decker: ‘Er is wél geld voor wonen!’

Bij het Startschot van de campagne ‘100% Woonrecht!’ op 22 januari 2022 wees prof. Pascal de Decker van Steunpunt Wonen erop dat het woonbeleid al jarenlang eendimensionaal het bezitten van een eigen woning promoot. Dan vallen lagere inkomens en huurders uit de boot

‘Een van de voornaamste maatschappelijke problemen van het woonbeleid is dat het inherent de sterkere schouders bevoordeelt. Dat leidt ertoe dat de woonsubsidies al jarenlang in hoofdzaak naar huishoudens met bovenmodale inkomens gaan. Daar werd door Deleeck en collega’s al jaren geleden op gewezen. (…) De sociale huursector is permanent volzet en de private biedt (onder andere) geen woonzekerheid. Als er maar één optie is, een eigen huis verwerven, is er geen keuze. Het uitbouwen van alternatieven in de sociale en private huursector verhoogt de keuzemogelijkheden. T.I.N.A. out, T.A.M.A.R.A. in: There are many alternatives ready and available.’

Een groot tekort aan sociale woningen, een veel te laag budget voor steun aan mensen met een beperking, hoge integratiedrempels voor nieuwkomers, weinig vaste arbeidscontracten voor jongeren, een laag wettelijk pensioen, ontmanteling van publieke diensten, cultuurwerkers zonder inkomen, dure rusthuizen… Allemaal politieke keuzes die schaarste creëren, in de feiten en in de hoofden van de mensen.

(Extreem)rechtse en nationalistische stemmen gebruiken die schaarste als instrument voor discriminatie, angstzaaierij en racisme. Wie de impact van die schaarste aan de lijve ervaart en bijvoorbeeld geen betaalbare woonst vindt , wordt aangeleerd om asielzoekers met de vinger te wijzen of mensen met een uitkering als profiteurs te zien. Sociale mediamachines spuwen vijandbeelden: de witte, hardwerkende Vlaming tegen de andere, de mens op de vlucht, de mens met een leefloon.

In de realiteit ligt de breuklijn elders. Mensen in een kwetsbare situatie die beroep doen op een sociale uitkering botsen op een bureaucratisch labyrint en op ingebouwd wantrouwen van het systeem. Wat een contrast met de erg gulle subsidiepot voor grote bedrijven. Op dat terrein is het overheidsvertrouwen groot en zijn de controles schaars.

Wij willen solidariteit

Ons antwoord op de besparingspolitiek en op het wij-tegen-zij-gif is organisatie en solidariteit. De tekorten waar veel mensen tegen aanlopen zijn geen echte schaarste. Ze zouden er niet zijn, mocht het beleid resoluut investeren in de basisrechten voor een goed bestaan voor iedereen. Wij zullen heel hard op die nagel blijven kloppen, want er is genoeg voor iedereen.

Actie

Kunst en cultuur zijn even onmisbaar als kwaliteitsvolle zorg, een aangename thuis, een leefbare planeet. En ook op dit domein wordt er besparing na besparing losgelaten. We willen dit thema dan ook een prominente plaats geven in deze campagne. Wil je dit mee uitwerken? Klik dan als de bliksem op de rode knop hieronder en stuur ons je ideeën.

Actie

  • Wil je je solidariteit alvast in de praktijk brengen? Via SOS RELIEF van State of the Arts kan wie een beetje geld over heeft een bedrag geven aan wie te kort komt.

Lees meer

Doorheen de campagne schreven we verschillende interessante artikels waarin we duidelijk maakten dat er wel degelijk genoeg geld is om een menswaardig leven te garanderen voor iedereen.

‘Geen geld? In alle stilte vloeide 172 miljard euro naar belastingparadijzen’

Het recente rapport van Oxfam stelt onomwonden: ongelijkheid doodt mensen en vernietigt de planeet

Is er geen geld?

Mensen zonder papieren willen werken in de zorg

Het eeuwig leven voor miljardairs, werken tot je niet meer kunt voor de gewone mensen